Γιώργος Κατσέλης: Ο Μικρόκοσμος-Ύλη-Ενέργεια

Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΥΛΗ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Κατσέλης Γεώργιος – Μαθηματικός – π. Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Βοιωτίας

Μέρος Β΄

Η Θεολογική, Μυθολογική, Φιλοσοφική, Οντολογική, Γνωσιολογική, Ανθρωπολογική, Ποιητική, Αισθητική, Πολιτική, Ηθική, Λογική και Επιστημονική Αρχαιοελληνική Επαναστατική δημιουργία, παρά τις «αφυπνίσεις» στη διαδρομή των αιώνων, παρέμειναν επί της ουσίας  σχεδόν στάσιμες λόγω ιστορικών, στρατιωτικών και θρησκευτικών εξελίξεων.

Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Χριστιανισμός, Βυζαντική Αυτοκρατορία,Μεσαίωνας, Άραβες, Λατινοκρατία – Φραγκοκρατία, Οθωμανική Αυτοκρατορία διαμόρφωσαν διαχρονικά και κατά περιόδους άλλα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά  δεδομένα. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 από τους Τούρκους, πολλοί διανοούμενοι διέφυγαν  στη Δυτική Ευρώπη μεταφέροντας εκεί τον φιλοσοφικό, πνευματικό και επιστημονικό πλούτο της Αρχαιοελληνικής και μεταγενέστερης σκέψης. Η εφεύρεση της Τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο  το 1454 μ.Χ και η ανακάλυψη της Αμερικής το 1492 μ.Χ οδήγησαν στην έναρξη  της νεότερης Επιστημονικής Επανάσταης.

Το έργο του Κοπέρνικου (1473 – 1543 μ.Χ) περί Ηλιοκεντρισμού, που εκδόθηκε το 1543 μ.Χ, ανέτρεψε το Αριστοτελικό –Πτολεμαϊκό – Γεωκεντρικό Μοντέλο περί  του Σύμπαντος Κόσμου και επιβεβαίωσε το Ηλιοκεντρικό Μοντέλο του Αρίσταρχου του Σάμιου (310-230 π.Χ).

Η έκρηξη και διαπάλη των ιδεών που επακολούθησαν καθόλη τη διάρκεια της Αναγέννησης αποτέλεσαν την αρχή  των καινοτομικών  και επαναστατικών απόψεων και θεωριών.

Η Αριστοτέλειος Φυσική που διδάσκονταν περίπου από το 1200 μ.Χ στα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια αμφισβητείται. Η Ευκλείδειος Γεωμετρία που γράφτηκε περίπου  το 300 π.Χ από τον μεγάλο Έλληνα Μαθηματικό  Ευκλείδη (330-270 π.Χ) ως μια πρώτη  σημαντική και καταλυτική  απεικόνιση – αναπαράσταση  και περιγραφή των μορφών  και σχέσεων  των αντικειμένων και φαινομένων της πραγματικότητας και του Σύμπαντος Κόσμου, τέθηκε σε νέο προβληματισμό και στοχασμό.

Ο Καρτέσιος (1596 – 1650 μ.Χ) διατύπωσε  τη λεγόμενη Αναλυτική Γεωμετρία – Αλγεβροποίηση  της Ευκλειδείου Γεωμετρίας και δίνει νέες δυνατότητες  προσέγγισης και περιγραφής του Φυσικού και Γεωμετρικού Χώρου .

Ο Γαλιλαίος (1564-1642 μ.Χ) με διορατικότητα έγραψε: «Το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο στη γλώσσα των Μαθηματικών». Η νέα εποχή για τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη και τη Τεχνολογία είναι έτοιμη και ανοιχτή, έστω και με καθυστέρηση 2000 χρόνων μετά την Αρχαιοελληνική Πνευματική Κοσμογονία!

Η Ατομική θεωρία του Δημόκριτου (460-370 π.Χ) παρέμεινε μετέωρη και

αναπόδεικτη για περίπου 2300 χρόνια. Η Ατομική φιλοσοφία επηρέασε μερικούς διανοητές της Αναγέννησης και ιδιαίτερα πολλούς μετά από την καταλυτική αυτή περίοδο.

Ο Τζορντάνο Μπρούνο (1548-1600 μ.Χ) επηρεάστηκε από τον Δημόκριτο στις ιδέες του για την απειρότητα του κόσμου.Δυστυχώς ο Μπρούνο καταδικάστηκε ως αιρετικός από την Ιερά Εξέταση και κάηκε ζωντανός.

Ο Φράνσις Μπέικον (1561-1626 μ.Χ) από την πλευρά του θεωρούσε ότι η φιλοσοφία του Δημοκρίτου ως προς τις φυσικές αρχές της ήταν πολύ πιο στέρεη και διεισδυτική από τη φιλοσοφία του Πλάτωνα (427-347 π.Χ ) και του Αριστοτέλη (384-322) π.Χ).

Επίσης,  η σκέψη του Γαλιλαίου (1564-1642 μ.Χ ) σημαδεύτηκε από την ατομική υπόθεση του Δημοκρίτου και ειδικά σ’ ότι αφορά τα χρώματα,τις οσμές κ.λ.π

Ακόμα ο Γκασσαντί (1592- 1655 μ.Χ) μίλησε για τις ιδέες του Δημοκρίτου και του Επίκουρου (341-270 π.Χ)  και διαμόρφωσε μια υλιστική οντολογία με αφετηρία την αρχαία ατομιστική θεωρία.

Η αποκορύφωση της Επιστημονικής Επανάστασης ήταν η θεωρία του Ισαάκ

Νεύτωνος (Isaak Newton,1642-1727 μ.Χ) περί κινήσεως των σωμάτων στον ουρανό και τη γή.Ο Νεύτων γεννήθηκε στην Αγγλία και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Cambridge.Διατύπωσε τους τρεις θεμελιώδεις νόμους της κίνησης των σωμάτων και τον Νόμο της Παγκόσμιας Βαρυτικής Έλξης.Οι νόμοι αυτοί αποτέλεσαν σταθμό στη σκέψη των ανθρώπων για την κατανόηση του σύμπαντος κόσμου.Το έργο του «Μαθηματικές αρχές της φυσικής φιλοσοφίας»,  που εκδόθηκε το 1687 μ.Χ,  αποτέλεσε μια νέα κοσμοθεωρία, ένα νέο κοσμοείδωλο, ένα νέο τρόπο ερμηνείας του Σύμπαντος κόσμου.Ο ιστορικός και φιλόσοφος της επιστήμης Αλεξάντρ Κοϋρέ (Alexandre Koyre,1892-1964 μ.Χ) περιέγραψε αναλυτικά τις ιδέες του Νεύτωνος για την ύλη,την κίνηση,το Απόλυτο Χώρο,τον Απόλυτο Χρόνο και την Παγκόσμια βαρυτική έλξη.Πρέπει να τονιστεί ότι ο Νεύτων δεχόταν την ατομική υπόθεση,αλλά αντίθετα με τον Δημόκριτο πίστευε ότι τα σωματίδια της ύλης είχαν δημιουργηθεί από τον Θεό.

Το 1687 αποτελεί ορόσημο στη σκέψη των ανθρώπων,  στη φιλοσοφία,στην

επιστήμη και στην πολιτική.Επηρέασε καταλυτικά ,επαναστατικά και ανατρεπτικά τις κοινωνικές,οικονομικές και πολιτικές ιδέες. Πολλοί διανοούμενοι της τότε εποχής στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία αμφισβήτησαν τις υπάρχουσες αντιλήψεις περί ελευθερίας, ισότητας,δημοκρατίας,  πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ο λεγόμενος Διαφωτισμός( περίπου 1687-1800 μ.Χ) που επακολούθησε, οδήγησε στη Γαλλική Επανάσταση του 1789 μ.Χ η οποία,ανέτρεψε ολοκληρωτικά ιδέες,αντιλήψεις και πεποιθήσεις αιώνων.Επιπρόσθετα,  η παράλληλη επακολουθήσασα Βιομηχανική Επανάσταση ήταν αποτέλεσμα αυτής της κοσμοιστορικής σύνθεσης του 1687 μ.Χ από τον Νεύτωνα.

Η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφική και Επιστημονική σκέψη αποτέλεσε το θεμελιακό υπόβαθρο για τις επαναστατικές εξελίξεις στον κόσμο. Ακολούθησαν μετά από περίπου 2000 χρόνια η Επιστημονική Επανάσταση με αποκορύφωμα το Νευτώνιο Μηχανιστικό Ντετερμινιστικό Μοντέλο που διαμόρφωσε νέες αντιλήψεις για το Σύμπαντα Κόσμο. Μετά ο Διαφωτισμός ,η Βιομηχανική Επανάσταση ,η Αμερικάνικη Επανάσταση και η Γαλλική Επανάσταση.

Οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης απετέλεσαν αφετηρία για τον Ελληνικό

Διαφωτισμό ,την αφύπνιση τότε των Ελλήνων της Διασποράς και του εσωτερικού ,τη συγκρότηση της Φιλικής Εταιρείας το 1814μ.Χ και τελικά την ηρωική και μεγαλειώδη Επανάσταση του 1821 που οδήγησε στην ελευθερία των Ελλήνων.

Το ελληνικό πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδας και η ψυχή των Ελλήνων οδήγησε στο θαύμα του 1821.

Η Ευρώπη και ο κόσμος με όπλο το αρχαιοελληνικό πολιτισμό και τις

παρακαταθήκες του ,οδηγήθηκε τους τελευταίους δύο αιώνες ,δηλαδή από το 1800 μ.Χ και μετά σε καταπληκτικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις.

Καταθέτω παρακάτω,  τις σημαντικότερες,  με κάποιες περιληπτικές αναφορές.

Σημαντικά Επιστημονικά και Τεχνολογικά επιτεύγματα του 19ου αιώνα

• 1803: Ο Τζόν Ντάλτον ( John Dalton,1766-1844 μ.Χ), σε πειράματα που πραγματοποίησε υπέθεσε ότι υπάρχουν τα άτομα του Δημόκριτου που συμπλέκονται μεταξύ τους υπό ορισμένες αναλογίες και διαμορφώνουν σύνθετες συγκεντρώσεις ύλης τα μόρια των ενώσεων.
• 1820: Ο Χάνς Ερστεντ (Hans Christian Oersted, 1777-1851 μ.Χ)

παρατήρησε μια επίδραση και σχέση μεταξύ ρευματοφόρου αγωγού και

μαγνητικής βελόνας.Έτσι, οι διαφορετικές επιστήμες ‘’Ηλεκτρισμός και

Μαγνητισμός’’ τέθηκαν από τότε σε μια ενοποιητική διαδικασία.

• 1820: Ο Αντρέ-Μαρί Αμπέρ (Andre-Marie Ampere,1775-1836 μ.Χ)

αρχίζει τη μελέτη του φαινομένου του Ηλεκτρομαγνητισμού

• 1821: Ο Μάικλ Φαραντέυ (Michael Faraday,1791-1867 μ.Χ)

συνέβαλε σημαντικά στην κατανόηση των δύο αυτών φυσικών δυνάμεων του ηλεκτρισμού και μαγνητισμού.Παράγει τότε κίνηση από ηλεκτρικές δυνάμεις.

• 1843: Ο Τζέιμς Τζάουλ (James Prescott Joule,1818-1887 μ.Χ)

επιτυγχάνει τη μέτρηση μηχανικού ισοδύναμου της θερμότητας

• 1844: Ο Σάμιουελ Μόρς (Samuel Morse,1791-1872 μ.Χ) εφευρίσκει και

τελειοποιεί τον τηλέγραφο

• 1847: Ο Χέρμαν Φον Χέλμχολτς (Hermann Von Helmholtz,1821-1894 μ.Χ) διατυπώνει τον πρώτο νόμο της Θερμοδυναμικής.
• 1859: Ο Δαρβίνος( Charles Darvin,1809-1882 μ.Χ) εκδίδει το έργο του περί καταγωγής των ειδών.
• 1865: Ο Τζέιμς Κλέρκ Μάξγουελ (James Clerk Maxwell,1831-1879 μ.Χ)

ανακάλυψε τους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού.Οι νόμοι αυτοί

ονομάζονται εξισώσεις του Maxwell.Παίζουν τον ίδιο ρόλο στον

Ηλεκτρομαγνητισμό όπως οι νόμοι κίνησης και παγκόσμιας έλξης του

Newton στη Μηχανική.Ο Maxwell έβγαλε το συμπέρασμα ότι το φως είναι φυσική οντότητα ηλεκτρομαγνητικής φύσεως και ότι η ταχύτητά του μπορεί να μετρηθεί με καθαρές ηλεκτρικές και μαγνητικές μεθόδους. Η ανάπτυξη του Ηλεκτρομαγνητισμού συνεχίστηκε και από άλλους επιστήμονες φυσικούς.Οι εξισώσεις του Maxwell διέπουν τις βασικές αρχές όλων των μεγάλων ηλεκτρομαγνητικών και οπτικών καταστάσεων. Οι εφαρμογές των  είναι καταλυτικές  : Ηλεκτροκινητήρες,  κύκλοτρα,ραδιόφωνα,ραντάρ,μικροσκόπια,τηλεσκόπια,τηλεοράσεις

και ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι μερικές εξ’ αυτών.Η ανάπτυξη του

ηλεκτρισμού και του ηλεκτρομαγνητισμού υπήρξε φανταστική για την

πρόοδο της ανθρωπότητας και την εξέλιξη του πολιτισμού.Αυτό θα το

κατανοήσουμε αν μείνουμε χωρίς ‘’ρεύμα’’ για μια περίπου εβδομάδα.Η

δυστυχία των ανθρώπων θα είναι απερίγραπτη και ανεξέλεκτη. ΄

• 1865: Ο Γκρέγκορ Γιόχαν Μέντελ(Gregor Johann Mentel,1822-1884 μ.Χ) ανακαλύπτει τους νόμους της κληρονομικότητας. Η κληρονομικότητα είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθερούς παράγοντες στην ατομική εξέλιξη του ανθρώπου.
• 1865: Ο Τζόσεφ Λίστερ (Joseph Lister,1827-1912 μ.Χ) καθιερώνει την αντισηπτική χειρουργική, μεγίστη εφεύρεση για την υγεία των ανθρώπων.
• 1869: Ο Ντιμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ(Dimitri Ibanovich Mendelegef 1834-1907 μ.Χ) συντάσσει το περιοδικό σύστημα των χημικών στοιχείων.
• 1870: Ο Λούι Πάστερ(Louis Pasteur,1822-1895 μ.Χ) εργάζεται πάνω στα βακτήρια.
• 1876: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπέλ (Alexander Graham Bell, 1847-1922μ.Χ) εφευρίσκει το τηλέφωνο.Ένα καταπληκτικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων.Αλλάζει τις οικονομικές,πολιτικές,κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις των ανθρώπων.Βελτώνει την καθημερινότητα.Μεταφέρει μηνύματα από το ένα άκρο του πλανήτη στο άλλο.
• 1880: Ο Ρόμπερτ Κόχ(Robert Koch,1843-1910 μ.Χ) μελετά μεθόδους ανοσοποίησης.
• 1885: Ο Κάρλ Φρίντιχ Μπέντς(Karl Friedrich Benz,1844-1929 μ.Χ) κατασκευάζει το πρώτο αυτοκίνητο με βενζινοκίνητη μηχανή εσωτερικής καύσης.Η κατασκευή αυτή αλλάζει τον επι χιλιετίες τρόπο μεταφοράς πραγμάτων,φυτών,ζώων και ανθρώπων.
• 1888:  Ο Χάινριχ Ρούντολφ Χέρτς(Heinrich Rudolt Hertz,1857-1894 μ.Χ)

ανακαλύπτει τα ραδιοκύματα. Η κατασκευή του ραδιοφώνου είναι προ των πυλών.Το ραδιόφωνο μεταφέρει τη φωνή των ανθρώπων και τα γεγονότα που διαδραματίζονται από το ένα σημείο στο άλλο χωρίς τη μεσολάβηση καλωδίων και άλλων μέσων.Η ανακάλυψη των ραδιοκυμάτων καθιστά τις μυθολογικές και φαντασιακές επινοήσεις των ανθρώπων προσιτές και πραγματοποιήσιμες. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα.

• 1893: Ο Ζίγκρουντ Φρόυντ(Sigruund Freud,1856-1936 μ.Χ) θέτει με το έργο του τα θεμέλια της ψυχανάλυσης.
• 1895: Ο Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν (Wilhelm Konrand Rontgen,1845-1923 μ.Χ) ανακαλύπτει τις ακτίνες Χ.
• 1895: Ο Αλεξάντερ Ποπόφ μεταδίδει ηχητικά σήματα Μορς δια μέσου ερτζιανών κυμάτων.
• 1896: Το ζεύγος Πιέρ και Μαρί Κιουρί (Pierre Curie,1859-1906 μ.Χ /Marie) Curie,1867-1934 μ.Χ) ανακαλύπτουν τη ραδιενέργεια.
• 1897: Ο Ρούντολφ Ντίζελ(Rudolf Diesel,1859-1913 μ.Χ) τελειοποιεί

τον κινητήρα <<ντίζελ>>.

Σημαντικά Επιστημονικά και Τεχνολογικά επιτεύγματα του

20ου αιώνα

• 1900: Ο Μάξ Πλάνκ (Max Planck,1858-1947 μ.Χ). Ο Μάξ Πλάνκ γεννήθηκε στο Κίελο της Γερμανίας.Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου,όπου αργότερα έγινε καθηγητής.Το 1900 δημοσίευσε μια επιστημονική εργασία που εισήγαγε την ιδέα της <<Κβαντισμένης Ενέργειας>>.Στην εργασία του αυτή δήλωνε πως η ενέργεια, όπως το φως,δεν εκπέμπεται συνεχώς,αλλά με μορφή μικρών <<πακέτων>>που τα ονόμασε κβάντα.Αυτή η θεωρία κατάφερε να δώσει εξήγηση σε πολλά φαινόμενα που δεν μπορούσαν να ερμηνευτούν με τη Νευτώνια Θεωρία και αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη της Κβαντικής Μηχανικής. Το 1918 ο Πλάνκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ φυσικής για τη σπουδαία του ανακάλυψη,καθόσον διαπιστώθηκε πειραματικά η ασυνέχεια της ενέργειας. Η κβαντομηχανική που αναπτύχθηκε μεταγενέστερα απετέλεσε ένα καταλυτικό κλάδο της φυσικής,των μαθηματικών και της τεχνολογίας.Η ανακαλυφθείσα παγκόσμια σταθερά του Πλάνκ  h, αποτελεί το κάτω όριο δράσης της φυσικής πραγματικότητας.
• 1903: Οι αδελφοί Ράιτ(Orwll και Wlbur Wright) πραγματοποιούν την πρώτη πτήση με αεροπλάνο στην Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ.Έτσι, το πλοίο πανάρχαιο θαλάσσιο μεταφορικό μέσο,ο σιδηρόδρομος, το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο γίνονται τα τέσσερα πανίσχυρα επιστημονικά και τεχνολογικά εργαλεία στην παγκόσμια μετακίνηση των πάντων.
• 1905: Ο Αλμπερτ Αινστάιν (Albert Einstein,1879-1955 μ.Χ). Το 1905 είναι το έτος που έμεινε γνωστό ως <<η χρονιά των θαυμάτων>>.Ο Αινστάιν σε ηλικία 26 ετών δημοσίευσε τρεις επιστημονικές εργασίες οι οποίες αποδείχτηκαν εξαιρετικές. <<Οι ιδέες έρχονται από τον Θεό>> είπε ο Αινστάιν. Για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου θα αναφέρω περιληπτικά αυτές:

Η πρώτη του εργασία αφορούσε την κίνηση των μικροσκοπικών σωματιδίων των ατόμων.Μεχρι τότε πολλοί επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι για την ύπαρξη των ατόμων της Δημοκρίτειας Ατομικής Θεωρίας. Ο βοτανολόγος Ρόμπερτ Μπράουν το 1828 είχε παρατηρήσει ότι κόκκοι γύρης αλλά και άλλα σωματίδια που αιωρούνταν στο νερό εκτελούσαν μια συνεχή και ακανόνιστη κίνηση προς όλες τις κατευθύνσεις.Η κίνηση αυτή έγινε γνωστή στη φυσική ως <<Κίνηση Μπράουν>>,παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν κατάφερε την εξηγησή της.Ο Αινστάιν διατύπωσε το 1905 μια εξίσωση όπου απέδειξε την ύπαρξη των ατόμων και των μορίων,περιέγραψε την κίνηση

Μπράουν με μαθηματικά και υπολόγισε το μέγεθος των ατόμων και των

μορίων.

Η δεύτερη εργασία αφορούσε το λεγόμενο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο

,σύμφωνα με το οποίο όταν σε μια μεταλική επιφάνεια προσπίπτει φως

παρατηρείται εκπομπή ηλεκτρονίων από αυτή.Ο Αινστάιν υιοθέτησε την

άποψη του γερμανού φυσικού Μάξ Πλάνκ ότι η ενέργεια εκπέμπεται σε <<πακέτα>> τα Κβάντα και απέδειξε ότι το φως αποτελείται από

κβάντα(φωτόνια).Άν ένα ηλεκτρόνιο απορροφούσε μεγάλο κβάντο

ενέργειας είναι δυνατόν να εγκαταλείψει την μεταλλική επιφάνεια.Για την

εργασία αυτή το 1920 πήρε το βραβείο Νόμπελ.

Η τρίτη εργασία του Αινστάιν ήταν η σημαντικότερη και αφορούσε την

ειδική θεωρία της σχετικότητας.Η θεωρία αυτή ταρακούνησε την

επιστημονική κοινότητα καθώς ανέτρεψε ολοκληρωτικά τις απόψεις του

Νεύτωνα για το χώρο και τον χρόνο.Ο Αινστάιν απέδειξε ότι δεν υπάρχει

απόλυτος χώρος και απόλυτος χρόνος.

Ο Αινστάιν ακόμα υποστήριξε ότι υπάρχει μαθηματική σχέση μεταξύ της

μάζας σωματιδίων και ενέργειας δηλαδή μεταξύ ύλης και ενέργειας.Τη

σχέση αυτή εξέφρασε με την περίφημη εξίσωση Ε=m C², όπου Ε η ενέργεια,  m η μάζα και c η ταχύτητα του φωτός,c=300.000 km/sec.

Η εξίσωση αυτή του Αινστάιν δείχνει ότι μικρές ποσότητες ύλης μπορούν να μετατραπούν σε τεράστια,ασύλληπτα ποσά ενέργειας.Η εξίσωση αυτή αποτελεί τη βάση όλων των μεθόδων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Η μεγαλιώδης και καταλυτική αυτή εξίσωση είναι τρομακτική για τη δύναμή της, την ισχύ της και υπεύθυνη για την ύπαρξη των γαλαξιών,των άστρων,του ηλίου μας,των πλανητών,της γής μας και του καταπληκτικού φαινομένου της ζωής και του ανθρώπινου πολιτισμού.Όσοι δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία της ας αναλογιστούν την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι το 1945.Οι ηγέτες των χωρών του κόσμου και ιδίως των μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων πρέπει να διαθέτουν σοφία ,εγκράτεια,βαθύτατη κατανόηση και

ταπεινοφροσύνη απέναντι σε αυτή την Κοσμική –Αστρική Δύναμη.

• 1905: Ο ψυχολόγος Άλφρεντ Μπινέ(Alfred Binet,1857-1911 μ.Χ) επινόησε τρόπο μέτρησης της ευφυίας που οδήγησε στο δείκτη νοημοσύνης(IQ).
• 1908:Ο Xέρμαν Μινκόβσκι ( ,1864-1909 μ.Χ). Ο Γερμανός Μινκόβσκι ήταν καθηγητής μαθηματκών του Αινστάιν καθώς και ο Έλληνας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής (1873-1950 μ.Χ ). Ο Μινκόβσκι διεύρυνε την Ειδική Θεωρία της σχετικότητας το 1908 και υποστήριξε πως δεν υπάρχουν τρεις διαστάσεις,  αλλά τέσσερις, τρείς για το χώρο και μία τέταρτη ο χρόνος.Ο χωροχρόνος είναι μία φυσική πραγματικότητα.Ο Αινστάιν το 1916 στηριζόμενος στην ιδέα του χωροχρόνου του Μινκόβσκι θα αναπτύξει τη γενική θεωρία της σχετικότητας.Σημειωτέον ότι ο Αινστάιν και ο Μινκόβσκι δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά καθόσον ο Αινστάιν δεν υπήρξε καλός μαθητής αλλά ούτε και  καλός φοιτητής!
• 1913: Ο Ερνεστ Ράδερφορντ (Ernest Rutherford,1871-1937 μ.Χ). Νόμπελ Χημείας το 1908 και ο Νίλς Μπορ(Nils Bohr,1885-1962 μ.Χ)

Νόμπελ Φυσικής το 1922 διαμορφώνουν το κλασσικό μοντέλο του ατόμου.Ο Νίλς Μπορ ήταν Δανός.Το 1913 επινόησε ένα μοντέλο δομής του ατόμου βασισμένος στις ιδέες της κβαντομηχανικής.Υποστήριξε ότι το άτομο αποτελείται από τον πυρήνα που απαρτίζεται από πρωτόνια και νετρόνια και από <<επιτρεπόμενες τροχιές>> ηλεκτρονίων εκτός του πυρήνα.

• 1916: Ο Αλμπερτ Αινστάιν διατυπώνει το Μάρτιο του 1916 τη γενική θεωρία της σχετικότητας.Ο φίλος του φυσικός Μάρξ Μπορν έγραψε

<<Η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας είναι ένα περίφημο έργο τέχνης… Το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης για τη φύση>>.

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας άλλαξε εντελώς τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τον κόσμο.Για 200 χρόνια πολλά από τα σημαντικότερα προβλήματα της φυσικής ερμηνεύονταν με τους νόμους του Νεύτωνα. Η Γενική Θεωρία αντικατέστησε τη θεωρία του Νεύτωνα.Εισήγαγε ένα επαναστατικό τρόπο εξερεύνησης και κατανόησης του Σύμπαντος. Οι ανακαλύψεις του Αινστάιν επηρέασαν σημαντικά το έργο συγγραφέων, καλλιτεχνών και φιλοσόφων.Στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο Αινστάιν θεωρεί ότι τα αντικείμενα παραμορφώνουν ή <<καμπυλώνουν>> το χωροχρόνο και μάλιστα όσο πιο μεγάλη μάζα έχουν τόσο μεγαλύτερη είναι και η επίδρασή τους.Η Γεωμετρία του Χωροχρόνου αλλάζει εξαιτίας της βαρύτητας και γίνεται μη Ευκλείδειος.Ακόμα ο Αινστάιν συνέλαβε την ιδιοφυή ιδέα ότι η ύλη είναι η καμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου των

μαθηματικών του τρισδιάστατου χώρου του αισθητού σε εμάς σύμπαντος. Η Μη Ευκλείδεια Γεωμετρία του χωροχρόνου του Αινστάιν είναι η γεωμετρία του Γερμανού Μαθηματικού  Riemann (1826-1866 μ.Χ). Ο Αινστάιν προσέφερε μια μεγαλοφυή σύνδεση μεταξύ της βαρύτητας και της Μη Ευκλείδειας γεωμετρίας του χωροχρόνου.

• 1917: Ο Βίλεμ ντε Σίτερ(Willemde Sitter,1872-1934 μ.Χ) διατυπώνει

τη θεωρία για το διαστελλόμενο Σύμπαν. Υποστηρίζει ότι το Σύμπαν διαστέλλεται με μεγάλη ταχύτητα.

• 1918: Ο Αστρονόμος Χάρλου Σάπλυ (Harlow Shapley, 1885-1972 μ.X) υπολογίζει την απόσταση  του Κέντρου του Γαλαξία μας και της Γης.
• 1924: Ο αστροφυσικός Έντουιν Χάμπλ (Edwin Hubble, 1889-1953 μ.Χ) ανακαλύπτει ότι υπάρχουν και άλλοι γαλαξίες και διατυπώνει νόμο σχετικά με τη ταχήτητα με την οποία  μετατοπίζονται.
• 1926: Ο Ερβιν Σρέντιγκερ(Erwin Schrodinger,1887-1961 μ.Χ). Πήρε βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1933.Διατύπωσε μεταξύ άλλων την εξίσωση του κβαντικού κόσμου και θεμελίωσε κι αυτός την κβαντομηχανική.
• 1926: Ο Μάξ Μπορν(Max Born,1882-1974 μ.Χ ) πήρε Νόμπελ φυσικής το 1954.Θεμελιώνει μαζί με τους Σρέντιγκερ και Χάιζεμπεργκ την κβαντομηχανική.
• 1927: Ο Βέρνερ Κάρλ Χάιζενμπεργκ (Werner Karl Heisenberg,1901-1976 μ.Χ) πήρε βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1932.Διατυπώνει μεταξύ άλλων και την αρχή της Απροσδιοριστίας ή της Αβεβαιότητας.

Οι Ράδερφορντ,Μπορ, Σρέντιγκερ, Μπορν, Χάιζενμπεργκ, Πάολι θεμελιώνουν

ένα νέο κλάδο της φυσικής την Κβαντομηχανική.Έτσι έχουμε τις εξής

θεμελιώδεις κοσμοθεωρίες-μοντέλα:

• Το Αριστοτελικό Μοντέλο
• Το Νευτώνιο Μηχανιστικό Ντετερμινιστικό Μοντέλο
• Τη Θεωρία της Σχετικότητας και
• Τη Κβαντομηχανική.

Η Κβαντομηχανική περιγράφει τη συμπεριφορά του Μικρόκοσμου δηλαδή

των σωματιδίων της ύλης που συγκροτούν τα άτομα (πρωτόνια,νετρόνια,ηλεκτρόνια,νετρίνα,φωτόνια κλπ).

Αρκετές ανακαλύψεις υποστήριξαν πως αυτά τα σωματίδια συμπεριφέρονται τυχαία.Αυτή η τυχαία κίνηση έρχεται σε αντίθεση με ότι ήταν γνωστό εως τότε γιατί κυριαρχούσε η Αιτιοκρατία και ο Αινστάιν δεν μπορούσε να δεχτεί την τυχαία συμπεριφορά σωματιδίων και την τυχαία κίνησή των,δηλαδή ότι η τύχη ρυθμίζει τη συμπεριφορά του Μικρόκοσμου.Έλεγε:  << Ο Θεός δεν παίζει ζάρια >>. Λέγεται ότι ο Μπορ ανταπαντούσε στον Αινστάιν: <<Μη λες στο Θεό τι να κάνει και τι να μη κάνει!>>. Ο Μπορ αντιλαμβανόταν το σύμπαν ως ένα διαρκώς ανοιχτό ορίζοντα πιθανοτήτων και δυνατοτήτων. Ωστόσο πολλοί εξέχοντες φυσικοί άρχισαν να αποδέχονται την ιδέα της τυχαίας κίνησης και έτσι παρά το ότι το επιστημονικό κύρος του Αϊνστάϊν ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, ο ίδιος ο Αινστάιν απομονώθηκε σιγά σιγά από τις νέες ανακαλύψεις.

Ο Κυματοσωματιδιακός δυισμός είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της

Κβαντικής Θεωρίας.Συνίσταται στο γεγονός ότι οι θεμελιώδεις οντότητες της

φύσης παρουσιάζουν σωματιδιακή και κυματική συμπεριφορά. Στην

Κβαντομηχανική ισχύει η αρχή του κυματοσωματιδιακού δυισμού της ύλης;

<<Όλα τα φυσικά σωματίδια έχουν κυματική και σωματιδικη συμπεριφορά

,όχι όμως παράλληλα>>.Τα σωματίδια είναι εντοπισμένα στο χώρο και οι συντεταγμένες των είναι τρεις αριθμοί του τρισδιάστατου χώρου.Το κύμα είναι μια διαταραχή ενός ελαστικού μέσου ή ενός πεδίου και διαδίδεται με κάποια ταχύτητα.Για να το περιγράψουμε απαιτείται ένα ορισμένο πλήθος αριθμών(βαθμοί ελυθερίας) για κάθε σημείο του χώρου. Οι δύο εικόνες η σωματιδιακή και η κυματική αν κριθούν με τις αισθήσεις μας είναι ασύμβατες.Η φύση όμως δεν ακολουθεί πάντα αυτό που μας φαίνεται φυσιολογικό.Το φως έχει δύο ιδιότητες είναι κύμα αλλά και σωματίδιο.Οι δύο φύσεις του φωτός είναι συμπληρωματικές και η μια δεν αναιρεί την άλλη.Στη συγχρονη θεώρηση το κύμα δεν είναι υλικό κύμα αλλά «κύμα πιθανότητας» (Μαθηματική Οντότητα).

Κύριο χαρακτηριστικό του μικρόκοσμου είναι η αέναη κίνηση.Τα σωματίδια

του μικρόκοσμου-δηλαδή οι στοιχειώδεις δομικοί λίθοι της ύλης-,δεν είναι

δυνατόν να ακινητοποιηθούν.Πάντα και ασταμάτητα κινούνται κι επομένως

έχουν πάντα κινητική ενέργεια που η ελαχίστη εκφράζεται με ένα

μαθηματικό τύπο.

Στο Μεγάκοσμο των πλανητών,των άστρων και γαλαξιών υπάρχει επίσης

αέναη κίνηση,η οποία μάλιστα είναι και απαραίτητη για την αντιμετώπιση

της βαρυτικής κατάστασης.Στο Μεγάκοσμο την ύπαρξη της κίνησης δεν την

επιβάλλει κάποιος θεμελίωδης νόμος της φύσης αλλά είναι απλώς θέμα

αρχικών συνθηκών(Big Bank-Μεγάλη Έκρηξη).Αντίθετα στο Μικρόκοσμο η

ύπαρξη της κίνησης την επιβάλλει η θεμελιώδης αρχή της

Απροσδιοριστίας.Στο κόσμο το δικό μας,  που τον ονομάζω ‘’Μεσόκοσμο’’ η

πλήρης ακινησία, είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο .

Στην περιοχή του Μικρόκοσμου ισχύει μια θεμελιώδης αρχή η λεγόμενη

Απαγορευτική Αρχή του Pauli.Υπάρχει ένας διαχωρισμός του χώρου σε δυο

υποπεριοχές.Η ύπαρξη και άλλων ομοίων σωματιδίων αναγκάζει κάθε

σωματίδιο να αυτοπεριοριστεί σε μια υποπεριοχή.

Το 1926-1927 ο Χάιζενμπεργκ διατύπωσε την αρχή της Απροσδιοριστίας ή

της Αβεβαιότητας.Το 1954 πήρε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

Η αρχή της Απροσδιοριστίας εκφράζει σε επίπεδο φυσικότητας το ανέφικτο

της ταυτόχρονης μέτρησης των μεγεθών της θέσης και της ορμής του

κινητού.Δεν μπορούμε σε ένα σωματίδιο να γνωρίζουμε συγχρόνως με

απόλυτη ακρίβεια τη θέση του και την ταχυτητά του. Η αρχή της

Απροσδιοριστίας επιβάλλει ελαχίστη ταχύτητα σε κινούμενα αντικείμενα.Ο

Πλάτων στο <<Τίμαιο >> περί φύσεως,  θεωρεί πως παρ’ όλο που δεν μπορεί να επιτευχθεί η απόλυτη αλήθεια στην επιστημονική σκέψη-εκτός των μαθηματικών- κύριο μελημά της πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν  μεγαλύτερη

προσέγγιση σε αυτή δηλαδή στην απόλυτη αλήθεια.Η άποψη αυτή αποτελεί

και τη βάση της σύγχρονης επιστήμης καθ’ όσον ο Heisenberg έδωσε 2300

χρόνια μετά το μέτρο της διάστασης του είναι και του γίγνεσθαι , όταν

διατύπωσε την αρχή της Απροσδιοριστίας.

• 1928: Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ(Alexander Fleming,1881-1955 μ.Χ) πήρε Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1945.Ανακαλύπτει την πενικιλίνη.
• 1939:  Ο Λίο Ζιλάρντ(Leo Szilard,1898-1964 μ.Χ) ανακαλύπτει την πυρηνική σχάση.Αλλού καταγράφεται ότι ο Όττο Χάν Γερμανός φυσικός και η Λιζέ Μάιτνερ Αυστροσουηδή φυσικός και ραδιοχημικός το 1939 από κοινού ανακάλυψαν την πυρηνική σχάση.Βρήκαν ότι ο πυρήνας του ατόμου του ουρανίου διασπάται σε δυο μικρότερους πυρήνες και ότι μπορούν να συνεχίσουν να διασπώνται σε μια αλυσιδωτή αντίδραση,ελευθερωνοντας τεράστια ποσά ενέργειας.Απεδείχθη έτσι πειραματικά και πρακτικά η αλήθεια της περίφημης εξίσωσης του Αινστάιν.
• 1942: Ο Ενρίκο Φέρμι(Enrico Fermi ,1901-1954 μ.Χ), Ιταλός πυρηνικός επιστήμονας.Το 1942 πραγματοποίησε την πρώτη ελεγχόμενη πυρηνική αντίδραση.Παρόλο που ενεπλάκη στην κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας αντιτάχθηκε στα σχέδια των Αμερικανών για την κατασκευή μιας άλλης ισχυρότερης βόμβας γνωστής ως “βόμβα υδρογόνου”.
• 1943–1945: Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ(1904-1967 μ.Χ). Ο ανωτέρω πυρηνικός φυσικός από το 1943 εως το 1945 ήταν διευθυντής του εργαστηρίου του Λος Άλαμος, που κατασκεύασε την πρώτη ατομική βόμβα.Αργότερα αντιτάχθηκε και αυτός στην κατασκευή της βόμβας υδρογόνου.
• 1946: Ο Τζόν Πρέσπερ Έκερτ(John Presper Eckert,1919-1995 μ.Χ) και ο Τζόν Ουίλιαμ Μότσλυ (John William Mauchly,1907-1980 μ.Χ) κατασκευάζουν τον ENIAC, τον πρώτο ηλεκτρονικό υπολογιστή.Ο Η/Υ αναδεικνύεται το καταλυτικότερο εργαλείο της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας.
• 1948: Ο Ουίλιαμ Σόκλυ(William Bradford Shockley,1910-1989 μ.Χ) πήρε βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1956.Με συνεργάτες του ανακαλύπτει το Τρανζίστορ.
• 1948: Ο Ρίτσαρντ Φάιμαν (Richard Phillips Feynman,1918-1988 μ.Χ) πήρε Νόμπελ φυσικής το 1965.Διατυπώνει τη θεωρία της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής.
• 1950: Ο Αλαν Τιούρινγκ(Alan Mathison Turing,1912-1954 μ.Χ) κατασκευάζει την Μηχανή Τεχνητής Νοημοσύνης που πήρε το όνομά του.
• 1953 : Ο Τζέιμς Ουότσον(James Watson,1928- μ.Χ) και Φράνσις Κρίκ(Francis Crick,1916-2004 μ.Χ) υποστηρίζουν ότι η δομή του DNAέχει την διάταξη της διπλής έλικας.Τιμήθηκαν και οι δυο με βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1962.
• 1957: Άλμπερτ Σέιμπιν (Albert Sabine,1906-1993 μ.Χ) δημιουργεί το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας.
• 1960:  Ο Θίοντορ Μέιμαν(Theodor Hrold Maiman,1927- μ.Χ) κατασκευάζει το πρώτο λέιζερ.
• 1965:Εκτοξεύεται ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος με την ονομασία <<Early Bird>>.
• 1970: O Στίβεν Χόκινγκ(Stephen Hawking,1942- μ.Χ) διατυπώνει τη θεωρία για τις μαύρες τρύπες.
• 1973: Μάρτιν Κούπερ. Εφεύρεση της κινητής τηλεφωνίας  χειρός για λογαριασμό  της εταιρείας «Motorola».
• 1975: Κατασκευάζεται το πρώτο μικροτσίπ.
• 1991: Ο Τιμ Μπέρνερς Λι(Tim Berners Lee,1955- μ.Χ) επινοεί τον Παγκόσμιο Ιστό Διαδικτύου(Word Wide Web)(WWW).Μία καταπληκτική εφεύρεση που επέτυχε την παγκόσμια επικοινωνιακή ενοποίηση.Αποτελεί και την παγκόσμια ενημερωτική βιβλιοθήκη.
• 2000:  Χαρτογραφείται η ακολουθία του ανθρώπινου γονιδιώματος.

Μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι έρευνες, τα πειράματα, οι θεωρίες του Μικρόκοσμου και οι εφαρμογές αυτών στην Τεχνολογία  είναι συνχείς, ασταμάτητες  και αλλάζουν τις επιστημονικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές σχέσεις παγκοσμίως σε όλα τα επίπεδα.

1. Ατομικό, πυρηνικό υποπυρηνικό επίπεδο

Έχουν βρεθεί περίπου 100 σωματίδια βασικά και θεμελιώδη και είναι τα: Πρωτόνιο, Νετρόνιο, Ηλεκτρόνιο, Νετρίνο, Φωτόνιο, Ανδρόνια, Νουκλεόνια, Λεπτόνια, Μιόνια, Μεσόνια, Βαρυόνια, Σωμάτια Λ^ο, Σι, Ξ, κλπ.

Ακόμα τα πρωτόνια και νετρόνια απαρτίζονται από  κουάρκ u (Μπλέ), d (άσπρο), s (κόκκινο), c (χαρισματικό).

Επίσης, έχουμε Σωματίδια Ύλης και Αντιύλης.

• Δυνάμεις και αλληλεπιδράσεις στο Σύμπαν

Έχει διαπιστωθεί ότι στη φύση υπάρχουν τέσσερεις θεμελιώδεις δυνάμεις – αλλαλεπιδράσεις. Κατά φθίνουσα τάξη εντάσεως – ισχύος αν η ισχυρότερη έχει (Ε=1) έχουμε:

Ι) Ισχυρή πυρηνική (Ε=1). Οι ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις αναπτύσσονται, κατά την ανταλλαγή γλοιονίων  μεταξύ των Κουάρκ. Είναι αναγκαίες για τη λειτουργία της θερμοπυρηνικής διαδικασίας των άστρων, καθόσον εκπέμπονται τεράστιες ποσότητες  ενέργειας (π.χ το φως του Ήλιου)

ΙΙ) Ηλεκτρομαγνητική (Ε=10 ^-2 ). Αναπτύσσονται με την ανταλλαγή φωτονίων. Είναι αναγκαίες για τον σχηματισμό  των ατόμων των μορίων και γενικότερεα για το βιολογικό υλικό της ζωής.

ΙΙΙ) Ασθενής Πυρηνική (Ε=10^-13).

Είναι επίσης αναγκαία για την Θερμοπυρηνική λειτουργία των άστρων.

    IV) Βαρυτική Δύναμη (Ε=10^-39).

Αναπτύσσεται με ανταλλαγή  των βαρυτονίων (γκραβιτονίων). Η βαρύτητα είναι η ασθενέστερη  από τις τέσσερεις γνωστές θεμελιώδεις δυνάμεις, όμως τα αποτελέσματα των επιδράσεων της  είναι τα εντυπωσιακότερα .Δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην ύπαρξη  και την σταθερότητα του Μικρόκοσμου και στο άμεσο καθημερινό περιβάλλον, όμως στο Μακροσκοπικό επίπεδο είναι καταλυτική. Ο Ήλιος, η Γη και τα άλλα Ουράνια Σώματα υπάρχουν γιατί η βαρύτητα κρατάει ενωμένα τα μέρη τους. Η Γη είναι σφαιρική,  τα έμβια όντα πάνω στη Γη υπάρχουν λόγω της γήινης βαρύτητας, όπως κι εμείς. Χωρίς τη βαρύτητα η Γη δεν θα είχε ατμόσφαιρα. Οι τελευταίες ανακαλύψεις της ύπαρξης των βαρυτικών κυμάτων επιβεβαιώνουν επιπρόσθετα τη γενική θεωρία της Σχετικότητας του Αινστάιν.

• Φυσικοί Νόμοι (Μαθηματικές σχέσεις που εκφράζουν  με «τέλειο» τρόπο τη Χαοτική και Ευμετάβλητη φύση)

Η φύση λειτουργεί με θεμελιώδεις  φυσικούς νόμους και άλλους νόμους στα διάφορα επίπεδα της. Ο Ευγένιος Βίνερ (Eugene Wigner  1902-1995 μ.X) κάτοχος του βραβείου Νόμπελ το 1959 διατύπωσε ¨την θαυμαστη κι αινιγματική  και παράλογη αποτελεσματικότητα των Μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες».

Θεμελιώδεις παγκόσμιες σταθερές («ιδιάζοντες» αριθμοί»)

Οι Παγκόσμιες Κοσμολογικές  σταθερές είναι:

Η σταθερά G του Νεύτωνα (Newton).

Η σταθερά C της ταχύτητας του φωτός (Einstein) (Άνω όριο κάθε δράσης)  και

Η σταθερά Κ του Μπόλτσμαν (Boltzmann) (Κβάντο της  Πληροφορίας)

Οι σταθερές αυτές είναι συνδεδεμένες  με την ύπαρξη του Σύμπαντος και του μυστηριώδους φαινομένου της Ζωής και της Νόησης.

Οι τέσσερεις αυτές παγκόσμιες σταθερές  συνδέονται με τις σημαντικότερες μορφές  της σύγχρονης επιστήμης που οριοθετούν την πραγματικότητα με σχεδόν απόλυτη ακρίβεια.

Απειροελάχιστη απόκλιση από τους αριθμούς αυτούς θα σήμαινε ένα Σύμπαν διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε και διαφορετικό Ηλιακό Σύστημα και Πλανήτη Γη, διαφορετική Ζωή και άλλη άγνωστη σε μας  Σωματοδομική,  Νοητική και Ψυχική Υπόσταση.

Οι σταθερές αυτές επιβάλλουν μια «αυτοπειθαρχία» στο Σύμπαντα Κόσμο και λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες.

Ο Κόσμος της Μικροφυσικής, ο Μικρόκοσμος είναι ο μη ορατός, ο μη αισθητός κόσμος, είναι το «απειροστά» μικρό, το αφανές, που λειτουργεί στις βαθύτερες δομές του μικροσκοπικού, του μικροκοσμικού.

Έχει ως «αντικείμενα» μικροσωμάτια με διάμετρο της τάξης του 10^-8cm ή 10^-13cm και χρόνους ζωής της τάξης του 10^-23 sec.

Τα ελαχιστότατα αυτά «όντα» είναι απρόσιτα στην εποπτεία και πολλά από αυτά αποτυπώνουν την εφήμερη ύπαρξη τους στις διάφορες τεχνολογικές απεικονίσεις.

Είναι το «περίπου τίποτα» κι όμως αυτό το «περίπου τίποτα» συνιστά την «πρώτη ύλη» του σύμπαντος Κόσμου μας, την σταθερή ύλη αλλά και την ύλη που βρίσκεται σε συνεχή μεταμόρφωση και συνεχή μεταβολή.

Η επιστήμη που περιγράφει τη συμπεριφορά  αυτών των ελαχίστων Οντοτήτων είναι η Κβαντομηχανική, που αποτελεί το υπόβαθρο σχεδόν όλης της σύγχρονης Φυσικής και Τεχνολογίας.

Σε αυτήν στηρίζεται η ερμηνεία την ημιαγωγών, η λειτουργία των ολοκληρωμένων Κυκλωμάτων, των ηλεκτρικών συσκευών , του Ραδιοφώνου, του τηλεφώνου, των τηλεοράσεων, των ηλεκτρονικών υπολογιτών.

Είναι η βάση της σύγχρονης χημείας, της Βιολογίας, της Ιατρικής, της Αστροφυσικής και της Κοσμολογίας.

Οι ερευνητές της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής αλλά και οι Μαθηματικοί αναζητούν την ενοποίηση  των φυσικών θεωριών, αναζητούν την ενότητα των πάντων μέσα στο Σύμπαν, σε όλες τις κλίμακες αυτού και την ολιστικότητα της Κοσμικής – Συμπαντικής Δημιουργίας.

Αναζητούν την Γεωμετρία, τα Μαθηματικά του Σύμπαντος Κόσμου

Οι βασικές σήμερα θεωρίες στις οποίες στηρίζεται η Φυσική είναι η Κλασσική Νευτώνειος Φυσική, που διατυπώθηκε το 1687 μ.Χ, οι Θεωρίες της Σχετικότητας του Αϊνστάιν που διατυπώθηκαν το 1905 και 1916 και μας εκφράζουν το θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση  του Σύμπαντος στις μεγαλύτερες διαστάσεις του και η Κβαντομηχανική, που διατυπώθηκε από το 1900 – 1927 μΧ από διάφορους θεωρητικούς φυσικούς  και βοήθησε στη κατανόηση του σύμπαντος στη μικροσκοπική του κλίμακα. Οι Μαθηματικές δε θεωρίες με τις οποίες είναι συνδεδεμένες οι παραπάνω φυσικές θεωρίες είναι κυρίως η Ευκλίδειος Γεωμετρία, η Αναλυτική Γεωμετρία, οι μη Ευκλίδειες Γεωμετρίες (και ιδίως η Γεωμετρία Riemann (1826-1866 μΧ), ο  Απειροστικός Λογισμός, η Θεωρία Πιθανοτήτων, οι στοχαστικές ανελίξεις , η Στατιστική, η Τοπολογία και οι Θεωρίες των Χώρων  Hilbert (1862- 1943 μ.Χ) που εισήχθησαν στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Από τις δεκαετίες  του 1930 και 1940 ο Αινστάιν και άλλοι προσπάθησαν  να συνθέσουν θεωρίες ενοποίησης  των Συμπαντικών δυνάμεων, οι οποίες δεν ευωδόθηκαν. Επίσης, τις δεκαετίες του 1960 και 1970 δημιουργήθηκαν κβαντικές θεωρίες πεδίων για την ενοποίηση  κατ΄αρχήν των ασθενών Πυρηνικών δυνάμεων, του ηλεκτρομαγνητισμού και των ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων ακόμα και των αλληλοεπιδράσεων  με την ύλη. Οι θεωρίες αυτές απέτυχαν να ενσωματώσουν την βαρυτική δύναμη.

Το 1984 οι Φυσικοί M. Green  και  J. Schwarz για την ενσωμάτωση των θεωριών της Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής διατύπωσαν τη Θεωρία των Χορδών, σύμφωνα με την οποία, τα θεμελιώδη συστατικά του Σύμπαντος δεν είναι σημειακά σωματίδια, αλλά μικροσκοπικά μονοδιάστατα νήματα, με μήκος όσο περίπου το μήκος Planck, (10^-33cm) που ταλαντώνονται. Το μοντέλο των Χορδών συμφωνεί περισσότερο με το πείραμα από τη παραδοσιακή προσέγγιση της ύλης.

Για το πρόβλημα αυτό, το 1993 -1994 διατυπώθηκαν η θεωρία των Υπερχορδών και η Υπερσυμμετρική θεωρία Χορδών.

Το 1995 ο κορυφαίος θεωρητικός Φυσικός E. Witten (1951 –  ), ανακοίνωσε ένα σχέδιο ένταξης των πέντε θεωριών των Χορδών σε μοναδικό πλαίσιο. Η θεωρία του αυτή ονομάστηκε Θεωρία – Μ, που εκφράζει  την Μητέρα όλων των Θεωριών του Μυστηρίου της ενοποίησης των Συμπαντικών Δυνάμεων και της Ύλης.

Το πρόβλημα της Θεωρίας αυτής είναι ότι δεν υπάρχουν τα δέοντα Μαθηματικά για να την εκφράσουν, γι΄αυτό ο E. Witten δήλωσε: «Κανονικά θα έπρεπε να αναπτυχθεί το Μαθηματικό Οικοδόμημα του 21^ου και 22^ου αιώνα και κατόπιν οι Φυσικοί να ανακαλύψουν τη Θεωρία των Χορδών ως μια φυσική θεωρία, που προκύπτει από αυτό το οικοδόμημα..»

Το πρόβλημα της κατανόησης της Φυσικής του Σύμπαντος σε όλες τις κλίμακες του καθώς και της κατανόησης της γεωμετρίας του Σύμπαντος μένει ανοιχτό!

Έτσι, ο στόχος της σύγχρονης Φυσικής να περιγράψει τις τέσσερεις δυνάμεις – αλληλεπιδράσεις με ενιαίο τρόπο σε μια ενοποιημένη θεωρία, που θα τις εξηγεί ως τέσσερεις διαφορετικές εκφάνσεις μιας και μοναδικής δύναμης μένει ανοιχτός.

Πολλοί θεωρητικοί φυσικοί διατείνονται ότι ο «γρίφος» βρίσκεται στο  μποζόνιο Ηiggs ή σωματίδιο του Θεού, όπου τα σωμαίδια της Ύλης που γνωρίζουμε, αποκτούν μάζα μέσω της αλληλεπίδρασης με αυτό!

Το συναρπαστικό ταξίδι της ανθρώπινης διάνοιας θα συνεχιστεί στα άδυτα του Μικρόκοσμου, του Μεγάκοσμου και του «Μεσόκοσμου».

Το ξύπνημα του Πυρηνικού Ενεργειακού γίγαντα – Γολιάθ (διά της εξισώσεως Ε= mc²) του οποίου ο αιώνιος ύπνος ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία των Γαλαξιών, των Άστρων, των Πλανητών και του θαυμαστού φαινομένου της Ζωής και της ανθρώπινης οντότητας, ‘ίσως αποδειχθεί καταλυτικός και συναρπαστικός σταθμός στην Ιστορία του Σύμπαντος, της Ύλης, της Ζωής, του πνεύματος και της Ύπαρξης μας.

Ίσως σηματοδοτήσει την έναρξη μια νέας Κοσμικής εποχής, ίσως όμως σημάνει την  αρχή του τέλους, δηλαδή τον αφανισμό της Ζωής, του Ανθρώπου και του Ανθρώπινου Πολιτισμού.

Η πανανθρώπινη κοινωνία και κυρίως οι ηγέτες της, ας διαβάσουν, ας μελετήσουν, ας αναλογιστούν και κατανοήσουν, χωρίς έπαρση και αλαζονεία, με ταπεινοφροσύνη, ευσέβεια  και ευλάβεια την Κοσμογονική δύναμη του Μικρόκοσμου.

Ας υποκλιθούμε σ’ αυτόν τον Κόσμο – τον κατά τον Ελύτη – τον Μικρό, τον Μέγα και στις Υπέρτατες γνωστές και άγνωστες Νομοτέλειες, που κυβερνούν τον Σύμπαντα Κόσμο, τη Ζωή και τη Τυχαία  ή Αιτιοκρατικά Αναγκαία Ύπαρξή μας!